Czy wiesz, że terapia psów była prawie nigdy czymś?

2024 Autor: Olivia Hoover | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:51

Idź do dowolnego szpitala, domu spokojnej starości, a nawet do szkoły, i istnieje duża szansa, że uda Ci się znaleźć przynajmniej jednego psa terapeutycznego * działając swoją magią. Te psy pracujące stały się powszechne w dzisiejszym społeczeństwie, ale nie tak dawno temu pomysł ich był prawie wyśmiewany z pokoju.

Pomysł terapii psów został wprowadzony w 1960 roku przez psychologa dziecięcego Borisa Levinsona. Podczas wykładu, który wygłaszał na dorocznej konferencji psychologicznej, Levinson mówił o przełomie, jaki miał podczas pracy z pacjentem-dzieckiem.

Kiedy pies Levinsona, Jingles, był w pokoju na sesje terapii dziecka, zauważył, że sesje były znacznie bardziej produktywne.

Różnica była tak widoczna, że Levinson zaczął wprowadzać Jinglesa w sesje terapeutyczne innych dzieci. Szybko odkrył, że dzieci, które miały trudności z komunikowaniem się, wydawały się znacznie spokojniejsze, gdy obecny był Jingles, często podejmując prawdziwe próby rozmowy.

Levinson zaczął gromadzić dane na temat tych przypadków, stanowiąc podstawę artykułu, o którym mówił podczas konferencji psychologicznej. Niestety, publiczność nie dostrzegła zasług swojej pracy i zaczęła go pytać: "Jaki procent twoich opłat za terapię płacisz psu?"

Ta niefortunna reakcja ze strony społeczności psychologów mogła powstrzymać rozwój terapii wspomaganej przez zwierzęta, gdyby nie szanowana osoba wspierająca pomysł zza grobu (upiorna, prawda?).

W czasie przemówienia Levinsona opublikowano kilka nowych biografii dotyczących znanego psychologa Zygmunta Freuda, które zawierały tłumaczenia licznych listów i czasopism. Te nowe publikacje dały światu psychologii głębszy wgląd w życie i pracę Freuda, w tym fakt, że często miał z sobą Chow Chow, Jofi, podczas sesji psychoterapeutycznych.

W swoich dziennikach Freud wyjaśnił, że jego pierwotnym celem w doprowadzeniu Jofi do gabinetu terapeutycznego było uspokojenie się, ale szybko zauważył różnicę u swoich pacjentów, gdy pies był obecny. Szczególnie dzieci i młodzież chętniej rozmawiały otwarcie i bolesne problemy, gdy Jofi był w pokoju.

Szybko stało się jasne, że Levinson nie był jedynym, który miał doświadczenia, które podzielił w swojej źle przyjętej rozmowie. Sam Freud doświadczył zjawisk, o których Levinson mówił kilkadziesiąt lat wcześniej - uświadomienie, które wywołało nowe zainteresowanie terapią wspomaganą przez zwierzęta. W 1969 r. Levinson napisał książkę pt. "Pet-Oriented Child Psychotherapy", umacniając swoje miejsce jako ojciec terapii wspomaganej przez zwierzęta.

Wyróżniony obraz @thepancreaticpooch / Instagram

*Ważne jest, aby zwrócić uwagę na wyraźne różnice między psami terapeutycznymi a psami usługowymi. Największe jest to, że pies służbowy zazwyczaj nie jest zwierzęciem domowym; jest to zwierzę, które przeszło intensywne szkolenie w celu zapewnienia pomocy na rzecz osoby niepełnosprawnej lub jej ograniczeń. Psy przewodowe są chronione prawem, dając im prawo do wprowadzania miejsc, w których inne zwierzęta nie są dozwolone.

Z kolei pies terapeutyczny jest szkolony, aby zapewnić wygodę i sympatię osobom w długoterminowej opiece, domach spokojnej starości, szkołach i innych stresujących sytuacjach. Ich głównym celem jest zapewnienie osobom kontaktu ze zwierzętami, bez względu na to, czy są one niepełnosprawne. Często psy terapeu- tyczne są własnością ich opiekuna, który może najpierw uznać go za zwierzę domowe. Należy również pamiętać, że psy terapeutyczne nie mają takich samych praw jak psy służbowe.