W jaki sposób mój szczeniak pomógł mi pokonać mój niepokój

2024 Autor: Olivia Hoover | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:51

Ten rok był dla mnie trudny. Od próby (i niepowodzenia), aby rodzina straciła jednego z naszych najlepszych przyjaciół na raka na wiele pobytów w szpitalu, życie trochę nas pobiło, a mój niepokój przeszedł przez dach.

U mnie zdiagnozowano uogólnione zaburzenie lękowe, kiedy byłem w liceum. W skrócie, uogólnione zaburzenie lękowe (lub GAD) "charakteryzuje się ciągłym i nadmiernym niepokojem o wiele różnych rzeczy."

Tak, więc to tylko dużo martwić się o wiele rzeczy.

Każdego dnia radzę sobie i kompromituję się z sobą i ćwiczę umysłowe (i fizyczne) ćwiczenia, by powstrzymać mój lęk przed atakiem. I przez większość czasu mi się to udaje. Mogę przejść przez cały dzień i martwić się jak "normalna" osoba. Nie jestem sparaliżowany przez "co-jeśli".

A są też inne dni …

Dni, kiedy jestem przykuty do łóżka. Dni, kiedy nie potrafię myśleć prosto. Dni, kiedy możliwość porażki, zniszczenia i porażki pochłaniają moje myśli do tego stopnia, że wpadam w panikę. Ataki paniki sprawiały, że czułem się wyczerpany, niepewny i utknąłem w życiu - a potem poznałem Milesa.

Miles to mój dwuipółletni pies ratunkowy. Jest miksem (nie wiemy co) i jest miły, spokojny, przyjacielski i zabawny. W tym roku był u mojego boku, jako mój futrzany towarzysz i mój przyjaciel.

On wyczuwa moją panikę, zanim nawet to zrobię. W chwili, gdy zaczynam oddychać trochę szybciej, on jest prosto w moją twarz, węsząc i wpatrując się głęboko w moje oczy. Jego niepokój zawsze mnie budzi. Łapie mnie, zanim naprawdę wpadnę w dziurę.

Po moim pobycie w szpitalu zostałem wysłany na moje łóżko przez ponad tydzień. Byłem w wielkim bólu, a proces zdrowienia był brutalny. Ale Miles był obok mnie, tulił się do moich stóp, lizał moją twarz i kochał moje złamane serce. Położył się ze mną do łóżka i upewnił się, że wszystko jest w porządku. Dał mi przestrzeń, kiedy jej potrzebowałem (choć nigdy nie za daleko, patrz poniżej). On przyniósł mi radość. Sprawił, że poczułem się bezpieczny.

Udowodniono, że psy mogą pomóc tym, którzy radzą sobie z depresją, lękiem i PTSD.

Rover napisał: "Niepokój i depresja wiążą się z emocjonalnym zamętem i negatywną wewnętrzną" rozmową "." Dr Katie Kangas - współzałożyciel Pet Wellness Academy, wyjaśnia: "Te myśli zazwyczaj przechodzą w nierealistyczną negatywność i trwa to w błędnym kole".

Psy pomagają przełamać ten cykl, zapewniając kojące towarzystwo i poczucie celu dla swoich właścicieli. Psy mogą zapewnić nam coś, co często jest trudne do uzyskania od innych ludzi - bezwarunkową miłość i wsparcie. Nie chcą, żebyśmy spłacili je później. Nie chcą, abyśmy im dziękowali w kółko. Nie grają w gry. Nie utrzymują wyniku. Nasze zwierzęta chcą, abyśmy je pokochali. Chcą, żebyśmy wiedzieli, że nas kochają. Są najlepszym przyjacielem - prawda do końca.

Miles dał mi współczucie, wygodę i poczucie bezpieczeństwa. Był tam dla mnie. Dosłownie polizał moje łzy, gdy poczułem, jak się spirytuję. Teraz mój GAD wciąż tam jest. I nie sądzę, że kiedykolwiek tak naprawdę odejdzie, ale z Miles, było lepiej. Przynosi uśmiech na moją twarz i promyk nadziei w ciemniejsze dni. I to wszystko, o co mogę prosić.