Jeśli test DNA dla rasy zwiększy wskaźniki adopcji, dlaczego nie używasz więcej schronisk?

2024 Autor: Olivia Hoover | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:51

Wcześniej w tym tygodniu pisaliśmy o badaniu, które zbadało, jak dokładnie ratowanie ras psów jest oznakowane przez ich schroniska. Po przetestowaniu DNA psów w schronisku, wyniki ujawniły, że personel schroniska i weterynarze, którzy wystawiali oceny rasowe przychodzących psów regularnie błędnie identyfikowali rasę. W przypadku psów o wyglądzie typu Pit Bull, bez względu na to, czy mają techniczne DNA Pittie, czy nie, ta błędna klasyfikacja może poważnie zaszkodzić ich szansom na adopcję.

Odkrycie błędnie napisanych ras psów prowadzi do dużego pytania: jeśli testy DNA są w stanie lepiej zidentyfikować genetyczny wygląd psa niż ocenę personelu, dlaczego nie zastosować testów DNA w każdym schronisku?

Zanim odpowiemy na to pytanie, musimy przedyskutować kilka szczegółów dotyczących testowania DNA, zaczynając od tego, co dokładnie jest. Podobnie jak ludzie, psy mają własne DNA, które czyni je takimi, jakimi są. I podobnie jak ludzie, im bardziej spokrewniona jest rasa, tym bardziej podobne są ich DNA. Oznacza to, że czyste rasy mają wyróżniający się zestaw znaczników, który nadaje psom charakterystyczne cechy tej rasy. Sposób, w jaki testuje DNA, polega na tym, że próbka DNA psa jest pobierana przez wymaz z policzka lub, w niektórych przypadkach, z badania krwi, a następnie wysyłana do firmy, która prowadzi ją w bazie danych markerów specyficznych dla rasy w celu znalezienia dopasowań. Poprzez identyfikację tych markerów specyficznych dla rasy, firma będzie mogła dać właścicielowi lepsze wyobrażenie o genetycznej historii swojego psa.

Brzmi całkiem prosto, prawda? Nie do końca. Podobnie jak w przypadku każdej nowej technologii, istnieją pewne problemy z testowaniem DNA u psów, które należy wziąć pod uwagę.

Jedną z największych obaw związanych z testowaniem DNA psa jest to, że proces nie jest całkowicie dokładny. Obecnie na rynku istnieje wiele firm, które dysponują bazami danych o kilkuset profilach specyficznych dla rasy, do których można porównywać próbki DNA. Podczas gdy liczby te są imponujące, na świecie jest ponad dwukrotnie więcej rozpoznanych ras psów. Rodzi to kwestię dokładności wyników. Psy, które przybywają do schroniska, mogą mieć podobne markery genetyczne, co kilka różnych ras w danej bazie danych, ale co, jeśli istnieje inna rasa, która jest jeszcze bliżej tego, czego nie ma na tej liście? Im mniejsza jest baza danych firmy, tym większy staje się problem.

Należy pamiętać, że dokładność tych wyników zależy również od jakości dostarczonej próbki. Poprawnie wykonane testy mogą mieć współczynnik dokładności do 90%. Ale znowu zależy to od prawidłowego wykonania testu. Zdecydowana większość testów DNA przeprowadzanych na terenie domu wymaga, aby właściciele pobierali próbkę wymazu z policzków od ich potencjalnie nie tak chętnego psa.

Jeśli kiedykolwiek próbowałeś dać swojemu psu pigułkę, wiesz dokładnie, jak trudno jest dostać coś do ust wijącego się szczeniaka. Teraz pomnóż to przez kilkaset tysięcy psów, które przybywają do schronisk każdego roku i możesz zauważyć, że istnieje znaczny margines błędu ludzkiego, który może pogorszyć jakość wyników.

Naukowcy z University of Florida prawdopodobnie rozważyli większą możliwość błędu ludzkiego, kiedy zdecydowali się użyć badań krwi na wymazach z policzka. Obie próbki mogą dostarczyć informacji genetycznej, ale szansa na błąd ludzki wpływający na wyniki jest zmniejszona dzięki badaniom krwi. Jednak koszty związane z pobraniem próbek krwi są znacznie wyższe niż w przypadku wymazów z jamy ustnej, ponieważ wymagają dodatkowej pomocy weterynaryjnej, na którą nie mają budżetu.

Nie oznacza to, że testy DNA powinny zostać całkowicie zapomniane. Nawet przy stopniu błędu, który może wystąpić w przypadku wymazów z policzków, testy DNA mogą zawęzić kategorię rasy, do której należy twój pies. Gdy baza danych firmy nie ma dokładnej rasy, która składa się na DNA psa, prawdopodobnie będzie miała podobną rasę.

Poznanie tożsamości podobnej rasy może dać ci wiele cennych informacji o psie, ponieważ, jak wspomnieliśmy wcześniej, im bliżej relacji między dwoma psami, tym bardziej podobne będzie ich DNA. Szczególnie w schroniskach, w których często pojawiają się ograniczone informacje na temat przybywających psów, nawet ogólny wgląd w przeszłość psa może dostarczyć istotnych informacji, które można wykorzystać do stworzenia dokładnego profilu rasy, szczególnie w przypadku Pit Bulls.

Pomimo rosnącej liczby firm na rynku, cena testu DNA psa jest wciąż dość wysoka, średnio od 60,00 do 85,00 USD. To może nie wydawać się dużo dla właściciela psa, który chce dowiedzieć się więcej o historii swojego ukochanego szczeniaka, ale nawet przy najniższym poziomie 60 USD za test koszty nie są wystarczające dla schronisk, biorąc pod uwagę liczbę psów, które biorą każdego roku. Przeprowadzenie testu DNA dla każdego psa, który przychodzi do schroniska, pochłania znaczną część budżetu schroniska, który mógłby zostać wykorzystany na inne niezbędne przedmioty, takie jak żywność i opieka weterynaryjna.

Zrozumienie ograniczeń czasowych i budżetowych, jakie kryją się pod schronieniami, Mars Veterinary opracował linię testów DNA pod nazwą DogTrax. DogTrax jest sprzedawany w schroniskach po obniżonej cenie i zapewnia wyniki zaledwie w ciągu czterech lub pięciu dni, w porównaniu z dwutygodniowym lub trzytygodniowym standardowym testem.

Ten zwiększony dostęp do testów DNA sprawił, że niektóre schronienia stały się kreatywne dzięki wykorzystaniu wyników testów.The Peninsula Humane Society i SPCA w Burlingame w Kalifornii zaczęły przeprowadzać testy DNA na przychodzących psach Wyniki, jak można sobie wyobrazić, były niesamowite. Dla każdego z testowanych psów stworzono jedyny w swoim rodzaju profil rasowy, który posłużył do zwrócenia uwagi potencjalnych właścicieli. Na przykład jeden z psów był mieszanką Cocker spaniela i Lhasy Apso, więc został obdarowany pseudonimem Foxy Lhocker. Kampania "Who's Your Daddy" okazała się wielkim sukcesem, ponieważ każdy z badanych psów znalazł swoje domy na zawsze w ciągu dwóch tygodni od poznania swojej historii genetycznej.

Pozostaje zatem pytanie: czy testowanie DNA jest realną opcją dla schronisk? Pomimo potencjalnych ograniczeń w testowaniu DNA psów, w idealnym świecie byłoby wspaniale, gdyby wszystkie schrony mogły go użyć do określenia dokładniejszych historii ras dla przybywających zwierząt. Rozumiemy jednak, że nie zawsze jest to możliwe.

Niezależnie od tego, czy schroniska zaczynają używać testów DNA dla wszystkich swoich zwierząt, czy tylko kilku wybranych, zawsze dobrze jest przypomnieć potencjalnym użytkownikom, że genetyczny makijaż psa nie jest magicznym lustrem w ich zachowaniu. Sekret poznawania zachowania psa jest bardzo prosty: rzućcie mu piłkę, chodźcie na spacer lub po prostu przytulcie się z nimi na kanapie i tak jak magia, ich zachowanie zostanie ujawnione na waszych oczach.

Wyróżniony obraz za pośrednictwem @astondenpasar / Instagram