Serce i dusza: Radość z adoptowania psa

2024 Autor: Olivia Hoover | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:51

Autorka Amy Newmark dzieli się osobistymi doświadczeniami na temat tego, jak adoptowalne psy niezmiernie wzbogacają nasze dusze

Marya Morin poszła prosto do miejscowego schronienia, aby zdobyć nowego psa. Jak napisała w swojej opowieści "Gentle Giant" w Zupa z kurczaka dla duszy: The Dog Did What? "Sprawdziłem każdą klatkę. Zbliżał się pies o nadziei na psa, merdający ogonem, ufne oczy błagające mnie o zabranie do domu.

Marya, mieszkanka St. Lin des Laurentides, Quebec, wylądowała w cichym, ale ogromnym, 120-funtowym psie, który spędził sześć ze swoich 18 miesięcy życia w schronie. Jak wiele uratowanych psów, "kochał bezwarunkowo i był po prostu wdzięczny, że jest częścią naszego życia. Ogromny jak on, największą jego częścią było serce, które gromadziło tyle miłości, lojalności i postrzegania."

Ponad 3 miliony psów i kotów adoptowanych jest każdego roku ze schronisk w Stanach Zjednoczonych, ale niestety ta sama liczba nie znajduje nowego domu i zostaje poddana eutanazji. W schroniskach w Kanadzie jest prawie 200 000 psów i kotów. Opublikowaliśmy setki opowieści o korzyściach płynących z adoptowania psów ze schronisk i organizacji ratowniczych. Te psy zdają się wiedzieć, że zostały uratowane i niezmiennie stają się wdzięcznymi i kochającymi członkami rodziny.

Kiedy ludzie ją widzą, zatrzymują się i gapią, robią zdjęcia i często śmieją się głośno, bo przecież nawet normalni mopsy wyglądają jak kosmici, a to nie jest normalny mops. Ale dla mnie jest piękna i wynika to z jej niewiarygodnego usposobienia. Od chwili, gdy moja córka ją adoptowała, Riley był przyjacielski, zrównoważony, milutki i posłuszny.

Riley wnosi tyle radości do naszego życia. Pokazuję jej zdjęcia, jakbym była dumną babcią. Jedna z moich ulubionych sekwencji zdjęć została zrobiona niedawno, gdy Riley był w naszym biurze, a ktoś włożył z nią wypchanego zwierzęcia mopsa. Najpierw Riley spojrzała pytająco na psa, jakby wiedziała, że to kolejny mops. Potem powąchała tylny koniec zabawki, żeby sprawdzić, czy to prawda. Wciąż śmieję się za każdym razem, gdy patrzę na to zdjęcie Riley "uścisku dłoni" z wypchanym zwierzęciem, wąchając jego tyłek.

Nie miałem psa od lat, ale jeśli kiedykolwiek przestanę pracować i podróżować tak bardzo, otrzymuję kolejny - w naszym lokalnym schronisku!