Ten szczeniak ratunkowy odsuwa na bok swoje lęki, aby pomóc swojemu człowiekowi znaleźć niezależność

2024 Autor: Olivia Hoover | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:51

**** Uwaga: szkolenie psów służbowych to wyjątkowy proces, który wymaga dużej ilości pracy i czasu. Nie wszystkie psy są dostosowane do wszystkich potrzeb. Kiedy kształciłem własnego psa służbowego, moje doświadczenie nie jest w żadnym razie normą. Nie jest to zalecane dla wszystkich. Ważne jest również, aby pamiętać, że podczas pracy twój pies nie jest twoim zwierzakiem. Psy obsługujące są po to, aby wykonywać zadania łagodzące niepełnosprawność.

W 2011 roku zaadoptowałem Buttons z NYC Shiba Inu Rescue. Nigdy nie był na smyczy, nigdy nie był w mieście i nigdy nie był z dala od prawie 30 psów, z którymi żył w ciągu pierwszych 11 miesięcy w sytuacji gromadzenia zapasów.

Był przerażony wszystkim, co sprawiło, że czułem się, jakbym nie był dla niego odpowiednim człowiekiem. Po trudnym pierwszym miesiącu zaczęliśmy się wiązać. Wiedziałem, że zamierzam zrobić wszystko, aby ten chłopiec czuł się bezpiecznie ze mną i otaczającym go światem.

Wkrótce odkryliśmy, że jesteśmy pokrewnymi duchami. Jestem zdecydowanie jego człowiekiem. On jest z pewnością największym darem mojego życia.

Ten niegdyś przerażony szczeniak przesuwa się teraz po mieście, dając wszystkim znać, jaki jest piękny - wszystko dlatego, że pomogłem uwolnić go od lęków.

Ponad rok temu zaczął odwdzięczyć się.

Schody to dosłowna pułapka śmierci.

Pewnego dnia zauważyłem, że Buttons wchodzi po schodach jeden po drugim. Ostrożnie położył łapę na krawędzi każdego schodów i czekał, aż zejdę, zanim ruszy dalej.

Pozwólcie, że wyjaśnię, że szkolenie własnego psa służbowego nie jest łatwe. Czas i emocjonalne inwestycje są ogromne. To zadziałało dla mnie, ale jesteśmy niekonwencjonalną parą. To nie jest coś, co polecałbym wszystkim. Powinienem również zauważyć, że otrzymałem porady i wskazówki od kilku trenerów psów.

Shibas nie słynie ze słuchania. Myślą, że są mądrzejsi od ludzi i prawdopodobnie tak. Ale jeśli chodzi o zapewnienie mi bezpieczeństwa, przyciski zrobią wszystko, co konieczne. Staje się innym psem, kiedy nosi swoją roboczą uprząż. Nic innego nie ma dla niego znaczenia poza pomaganiem mi w poruszaniu się po świecie. Przestaje być moim zwierzakiem. Staje się moją liną ratunkową.

Gdy po raz pierwszy poszliśmy razem do sklepu, wróciłem do domu i płakałem. Nie miałem pojęcia, ile straciłem niepodległości, dopóki mi go nie oddał.

Mam laskę, ale zawsze czułem się niezręcznie. Teraz już nie boję się chodzić w zatłoczonych miejscach. Nie wchodzę w ludzi ani nie uderzam rękami w rzeczy, o których nie wiedziałem, że tam są. Mogę wchodzić po schodach bez konieczności trzymania się drugiego człowieka.

Jego głęboka miłość do mnie nie kończy się na widzeniu.

W 2013 roku zmarł jeden z moich braci. To było nagłe i druzgocące. Nie jest przesadą stwierdzenie, że nie napisałbym tego, gdyby nie moja Shiba. Musiałem się zmusić, żeby wstać z łóżka, zjeść, wziąć prysznic. Musiałem to zrobić, ponieważ Buttons potrzebował mnie. Uziemił mnie w rzeczywistości, kiedy byłem tak zagubiony.

Bez niego nie pracowałbym również dla BarkPost. W rzeczywistości nie ubiegałem się o tę pracę. On zrobił. Napisał i powiedział im, że jego mama była trochę dziwna i nie do końca otrzymać hoomans. Wydawało się, że są w porządku z tym. Mimo że pracuję zdalnie, ja otrzymać tych ludzi. Są niesamowicie sarkastyczne i trochę dziwne. Tak jak ja. Bardzo troszczą się również o świat, innych ludzi i oczywiście psy.

Możesz śledzić naszą podróż jako niekonwencjonalny zespół psów przewodników na Facebooku, gdzie dzielimy się ślicznymi zdjęciami, mitami o biustach i dzielimy się wskazówkami szkoleniowymi.

Aby uzyskać informacje na temat psów służbowych, odwiedź Service Dog Central.