Co się dzieje, gdy psy pochodzą z tego samego miotu?

2024 Autor: Olivia Hoover | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:51

Hodowla psów nie jest zadaniem, które należy podjąć lekko. Każda osoba, która hoduje miot, powinna znać cel, dla którego pierwotnie wyhodowano psy, przodków psów hodowanych przez co najmniej trzy pokolenia oraz wszelkie choroby genetyczne, które mogą mieć psy. Niezwykle ważne jest, aby hodowca rozumiał różnicę między hodowlą liniową, krzyżowaniem wsobnym i krzyżowaniem, aby uniknąć problemów zdrowotnych u wszystkich szczeniąt, które produkują.

Hodowla według wyglądu lub rodowodu a genetyka

Według dr Carmen L. Battaglia, podczas wykładu z konferencji Tufts Canine and Feline Breeding and Genetics Conference "hodowcy musieli polegać na swojej zdolności rozpoznawania i kojarzenia imion i tytułów z cechami i cechami każdego przodka". Jeszcze kilka dziesięcioleci temu hodowcy psów wybierały dwa psy wyłącznie w oparciu o podobnie pożądany wygląd, aby wyprodukować przyszłe pokolenia szczeniąt. Alternatywnie hodowali psy z rodowodami i przodkami, które uznano za pożądane, zarówno pod względem "pracy", jak i wyglądu. Dzisiejsi hodowcy mają jednak również dostęp do profilowania genetycznego i testowania, aby zapewnić poprawę zdrowia przyszłych pokoleń ich wybranych ras.

Hodowla linii, chów wsobny i krzyżowanie

Hodowla linii nie jest tak agresywnym procesem, jak chów wsobny, chociaż służy do uzyskania podobnych rezultatów. Hodowca może na przykład wyhodować dziadka i wnuczkę lub ciotkę do siostrzeńca. Hodowla linii "skoncentruje" pożądane lub niepożądane geny w taki sam sposób, w jaki będzie zachowywana ścisła krzyżówka; jest to jednak bardziej stopniowy proces. Natomiast chów wsobny występuje wtedy, gdy dwaj bardzo bliscy krewni są razem rozmnażani: matka z synem, ojciec z córką lub współżyjący z sobą. Przetrwanie występuje, gdy dwa pozornie niepowiązane psy są razem hodowane. Ponieważ większość ras ma stosunkowo niewielki puli genów, outcross może być uznane za hodowlane psy niezwiązane w ciągu czterech, pięciu lub sześciu pokoleń.

Choroba genetyczna i współczynnik inbredu (COI)

Współczynnik inbredu (COI) jest narzędziem wykorzystywanym do określenia prawdopodobieństwa, że dany gen pochodzi od określonego przodka. Dwa zupełnie niezwiązane psy otrzymywałyby szczenięta o wskaźniku COI równym zero. Jednak brat do krycia siostrą spowodowałby, że COI wynosi tylko 50 procent, a nie 100 procent, jak można się spodziewać, o ile rodzice rodzeństwa nie są związani ze sobą. Aby COI osiągnęło 100 procent, potrzeba by było wielu pokoleń brata do krycia siostrzanego. Chociaż najlepiej jest utrzymać jak najniższy wskaźnik COI, ani hodowla inbredowa, ani hodowla linii nie stworzy nowych genów. Nie będą też tworzyć niepożądanych genów. Jednakże, ponieważ geny są destylowane do bardziej jednolitej grupy, taka hodowla będzie eksponować pozytywne i negatywne cechy genetyczne przodków szczenięcia.

Hodowla miotu

Jak widać powyżej, nic nadzwyczajnego nie nadejdzie od jednego pokolenia rodzącego brata do siostry. Może istnieć nieco większe prawdopodobieństwo wystąpienia wady wrodzonej lub problemu genetycznego, jeśli już istnieje w rafinowanej linii krwi; możliwe jest jednak, że odwrotność byłaby również prawdziwa. W rękach doświadczonego i kompetentnego hodowcy, chów wsobny może być cennym narzędziem, które ujawnia wady genetyczne obecne w jego stadzie, które następnie mogą być zredukowane lub wyeliminowane przez selektywną hodowlę linii.

Prawda o "Hybrid Vigor" w Psach

Ponieważ wszystkie rasy psów należą do tego samego gatunku, prawdziwa hybrydowa wigor nie istnieje, gdy miesza się rasy. W rzeczywistości problemy zdrowotne związane z genetyką stają się coraz trudniejsze do śledzenia i mogą pojawić się niespodziewanie w przyszłych pokoleniach. Donna Noland, pisząc do "The Dog Press", cytuje artykuł, który identyfikuje 102 problemy genetyczne, które mogą pojawić się u psów rasy mieszanej. Na przykład, jeśli collie, które przenosi progresywne zaniki siatkówki (PRA) i dysplazję stawu biodrowego, miesza się z owczarkami niemieckimi, które mają łagodny stopień dysplazji stawu biodrowego, szczenięta te będą miały prawdopodobieństwo przeniesienia PRA. Jeśli rodzeństwo tego samego miotu jest podobne, istnieje prawdopodobieństwo, że szczenięta pochodzące z tej hodowli będą miały większe prawdopodobieństwo, że faktycznie będą miały PRA, a także będą wykazywać różne stopnie dysplazji stawu biodrowego. Oczywiste jest zatem, że jeśli jakakolwiek hybrydowa waga występuje u psów, ma ona bardzo ograniczony wpływ w czasie i jeśli chów wsobny występuje w populacji psów mieszanych, może mieć taki sam szkodliwy wpływ, jaki występuje w inbredowane psy rasowe wykazujące różny stopień dysplazji stawu biodrowego.