Jak dbać o psa z megaesophagus

2024 Autor: Olivia Hoover | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:51

Prawdopodobnie nie myślisz zbyt wiele o połykaniu jedzenia, ale następnym razem, gdy jesz obiad, zastanów się, jak przełyk przesuwa twoją żywność po drodze. Czasami przełyk nie działa, co oznacza, że pokarm nie może nigdzie iść i siada w przełyku, stanie się znany jako megaesophagus. Nie ma lekarstwa na ten stan, ale jeśli twój pies ma megaesophagus, możesz poradzić sobie z tym stanem za pomocą jedzenia, lekarstw i odrobiny pomysłowości.

Rozszerzony przełyk

Kiedy przełyk traci napięcie mięśniowe, nie może napędzać pokarmu do żołądka, procesu określanego jako perystaltyka. Utrata miasta mięśniowego powoduje powiększenie przełyku, a więc pokarm nie porusza się, gdy dotrze do przełyku. Każdy pies może rozwinąć ten stan, jednak kilka ras - irlandzki seter, owczarek niemiecki, labrador retriever, dog niemiecki, nowofunland, sznaucer miniaturowy i Shar-Pei - są bardziej podatne na to. Pies może urodzić się z nim lub może rozwinąć go jako dorosły.

Zwykle przyczyna jest idiopatyczna lub nieznana, choć czasami może występować w wyniku innej choroby, takiej jak niedoczynność kory nadnerczy, zapalenie przełyku i niedoczynność tarczycy. Objawy prawie zawsze obejmują niedomykalność - różni się od wymiotów, ponieważ pokarm nigdy nie dociera do żołądka - i często powoduje utratę wagi. Zapalenie płuc wywołane aspiracją jest powszechne u psów z megaesophagus, ponieważ pokarmy znajdujące się w przełyku łatwo trafiają do płuc; to normalna przyczyna zgonu dla psów z megaesophagus.

Jedzenie na megaesophagus

Rodzaj i konsystencja jedzenia, które twój pies spożywa, może mieć wpływ na to, jak radzi sobie z megaesofagiem. Może on lepiej tolerować dietę niskotłuszczową na początku leczenia, ponieważ dieta wysokotłuszczowa może przyspieszyć niedomykalność. Jeśli gotowanie dla twojego psa jest ważne, dietetyk zwierzęcy powinien kierować twoimi wyborami, ponieważ pewne pokarmy, takie jak ryż, mogą być trudne dla psa do tolerowania.

Oprócz zabawy z tym, co je twój pies, prawdopodobnie będziesz musiał eksperymentować z jego formą. Niektóre psy radzą sobie dobrze na płynnej diecie, a niektóre potrafią lepiej przetwarzać żywność w puszkach. Inni odnoszą sukces, jedząc jedzenie o konsystencji, aby uformować klopsiki, a rzadko, pies będzie dobrze na suchym jedzeniu. Próba i błąd pomogą ci odkryć, co twój pies będzie tolerował najlepiej. Bez względu na formę jego jedzenia, jeden lub dwa karmienia dziennie nie będą dla niego skuteczne; pies z megaesophagus powinien jeść od trzech do sześciu małych posiłków dziennie.

Jedzenie i picie w pozycji pionowej

Gravity jest twoim przyjacielem, jeśli chodzi o radzenie sobie z megaesophagus. Krzesełko Baileya, które wygląda jak otwarte pudełko, to specjalnie wykonane krzesło, które pozwala psu jeść siedząc prosto. Pomaga to odciągnąć pokarm na przełyk, zamiast siedzieć w jednym miejscu. Jeśli krzesło Baileya nie wchodzi w grę, może się wypełnić drabina, umieszczając jedzenie na trzecim lub czwartym kroku, aby pies musiał jeść w pozycji pionowej. Pies powinien pozostać w pozycji wyprostowanej przez co najmniej 20 minut, aby dać mu czas na zjedzenie drogi do żołądka. Jeśli pozycjonowanie nie zadziała, weterynarz może włożyć karmiącą rurkę do żołądka swojego psa, aby omijać jego przełyk.

Kiedy nadchodzi pora na picie wody, powinno być również oferowane w stanie pionowym. Twój pies powinien pozostać wyprostowany co najmniej 5 minut po wypiciu, aby woda mogła dostać się do jego żołądka. Nie pozwól mu na dostęp do misek wodnych lub innych źródeł wody na niskim poziomie.

Leki na megaesophagus

Jest kilka lekarstw, które weterynarz może przepisać, aby pomóc w schorzeniu. Leki zobojętniające są przydatne, aby zminimalizować uszkodzenie przełyku, podczas gdy leki na nudności mogą sprawić, że Twój pies poczuje się lepiej. Jeden lek, metoklopramid, jest ukierunkowany na napięcie mięśniowe w określonych obszarach przełyku. Ważne jest zrozumienie objawów zapalenia płuc wywołanego przez aspirację - kaszlu, letargu i gorączki - ponieważ jest to poważny, potencjalnie śmiertelny stan, który jest powszechnym zagrożeniem wystąpienia megaesophagus.