Logo pl.sciencebiweekly.com

Psia mielodysplazja

Psia mielodysplazja
Psia mielodysplazja

Olivia Hoover | Redaktor | E-mail

Wideo: Psia mielodysplazja

Wideo: Psia mielodysplazja
Wideo: Ciumkaj loczki: SEKRETY RODZINY 8 2024, Marsz
Anonim

Mielodysplazja opisuje nieskuteczną produkcję pewnych komórek krwi, mysich. Mielodysplazja powstaje w wyniku niekontrolowanej ewolucji niektórych komórek macierzystych, które wytwarzają komórki krwi. Mielodysplazja atakuje istoty ludzkie, psy i koty, i prawdopodobnie wpływa również na inne zwierzęta. Istnieją pierwotne i wtórne formy mielodysplazji, z warunkami, które wpływają na wszystkie odmiany kłów. Nie ma uprzedzeń dotyczących płci ani wieku.

Image
Image

Psy Myelodysplasia Podstawy

Mielodysplazja występuje w wyniku nadrzędnych chorób lub sama w sobie jako problem wrodzony. Kiedy rodzą się szczenięta z mielodysplazją, oznaki tego problemu pojawiają się zwykle w wieku od 4 tygodni do 6 tygodni. Problemy często związane z początkowym rozwojem mielodysplazji obejmują raka, dysplazję szpiku kostnego, neutropenię i zakażenie. Feliny doświadczają warunków częściej niż kły. Zespoły mielodysplastyczne są w rzeczywistości niezwykle rzadkie w krainie psów.

Objawy mielodysplazji psów

Dolegliwości hematologiczne objawiają się na wiele różnych sposobów. Niektóre typowe objawy mielodysplazji to okresowe infekcje, nietypowy chód, utrata masy ciała, osłabienie, zmęczenie, nieumiarkowane krwawienie i rozjaśnienie śluzówki.

Przyczyny mielodysplazji psów

Psy urodzone z zespołami mielodysplastycznymi mają je jako wyniki zmian w komórkach macierzystych. Psy, które rozwijają je później w swoim życiu, zwykle robią to z powodu zatrucia narkotykami lub nowotworów, przy czym ta ostatnia wiąże się z pojawieniem się jednocześnie nowego i niezwykłego rozwoju tkanki.

Pomoc weterynaryjna

Nasilenie zespołów mielodysplastycznych zależy od indywidualnych problemów strukturalnych rdzenia kręgowego psa. Nie wszystkie psy z mielodysplazją cierpią na te same objawy lub dokładnie taki sam dyskomfort. Jeśli masz jakiekolwiek powody, by sądzić, że twój pies może mieć mielodysplazję, umów się z weterynarzem. Istnieje wiele opcji zarządzania dolegliwościami, w tym pomoc wspomagająca poprzez transfuzje. Niektóre psy z mielodysplazją rozwijają białaczkę, w którym to przypadku postępowanie staje się zupełnie inną sytuacją. Ponieważ zespoły mielodysplastyczne nie są progresywne, ich skutki nie stają się bardziej poważne lub niewygodne w czasie. Znaczenie całości polega na omówieniu najodpowiedniejszego planu zarządzania z weterynarzem - i doprowadzeniu zwierzęcia do możliwie jak najbardziej komfortowego i zdrowego życia.

Naomi Millburn

Zalecana: