Jak odróżnić Wegie od Maine Coon

2024 Autor: Olivia Hoover | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:51

Na pierwszy rzut oka Maine Coon i norweski leśny kot, pieszczotliwie zwany Wegie, wydają się uderzająco podobne. Chociaż mają pewne podobieństwo w wyglądzie, temperamencie i zdrowiu, istnieją różnice, w tym ich pochodzenie.

Historia i pochodzenie

Kot norweski leśny pochodził z Norwegii tysiące lat temu. To są koty, które prawdopodobnie towarzyszyły Wikingom podczas wypraw, kontrolując populacje gryzoni statków. Norweski leśny kot nie był faktycznie prezentowany jako rasa do 1938 roku, kiedy to został pokazany na wystawie kotów, która odbyła się w norweskiej stolicy Oslo. W latach 70. król Olaf V ogłosił Węgiego oficjalnym kotem Norwegii. Norweski leśny kot zadebiutował w Stanach Zjednoczonych w 1979 roku. Stowarzyszenie Miłośników Kotów uznało norweskiego kota leśnego w 1993 roku.

Istnieje wiele mitów, które otaczają korzenie rasy maine coon, ale rasa najprawdopodobniej zaczęła się, gdy amerykański krótkowłosy krótko kojarzył się z długowłosymi kotami, które zostały przywiezione przez marynarzy z Nowej Anglii jako pamiątki po ich podróżach w XIX wieku. Rasa rozwijała się naturalnie, ewoluując, by dostosować się do życia w północno-wschodnim klimacie Ameryki. Otrzymany kot został wkrótce doceniony przez rolników i innych mieszkańców za imponujące możliwości w zakresie mousingu. Maine coon został po raz pierwszy uznany za rasę specyficzną w stanie Maine, gdzie jest obecnie oficjalnym kotem państwowym. Maine coon został oficjalnie uznany przez Stowarzyszenie Miłośników Kotów w 1976 roku.

Wygląd fizyczny

Norweski kot leśny i Maine coon mają na sobie długie płaszcze, szarfy na szyi, pióropusze i kępki futra na uszach i łapach. Istnieją subtelne różnice w ich płaszczach. Gładki płaszcz norweskiego leśnego kota na ogół wypada równomiernie i jest z natury bardziej rozciągliwy. Wodoodporny podwójny płaszcz jest gęsty, aby chronić kota przed surowym zimowym środowiskiem jego rodzinnej ojczyzny, ale podszerstek rzuca się na sezon letni. Płaszcz Maine coon jest również długi, ale nie jest gęsty i ma bardziej zdumiewający wygląd. Tekstura jest jedwabista i może być lekko zaolejona. Płaszcz norweskiego leśnego kota może mieć dowolny kolor lub wzór, z wyjątkiem wzoru punktów kolorów, który jest widoczny w Himalajach lub Syjamach. Płaszcz Maine coona może składać się z 75 kombinacji kolorystycznych i jednego z dwóch pręgowanych wzorów. Podobnie jak kot norweski leśny, wzory punktów barwnych nie są dostępne na płaszczu Maine coon.

Oba koty są uważane za duże koty z dużymi kośćmi i mocno umięśnionymi sylwetkami. Kształty ich głów przedstawiają pewne różnice. Głowa kota norweskiego leśnego jest wyraźnie trójkątna, a jego profil jest prosty. Głowa Maine Coona jest podniesiona do pyska, a na jego profilu pojawia się lekka depresja. Oczy norweskiego leśnego kota mają kształt migdałów i mogą być ustawione pod kątem. Oczy Maine Coona są owalne. Obie te rasy powoli osiągają pełnoletność, co osiąga między 4 a 5 rokiem życia.

Niektóre dodatkowe koty, które mogą mieć podobny wygląd do Maine Coon i norweskiego kota leśnego to:

• Syberyjska, duża, półdługowata rasa kotów z Rosji.
• Domowe długie włosy, kot o długim futrze i mieszanym tle rasy.
• Ragamuffin, średni do dużego kota, który jest ubrany w półdługawy płaszcz i został opracowany w Kalifornii.

Cechy temperamentu

Zarówno norweski kociew leśny, jak i kocur Maine coon stanowią doskonały wybór dla rodzin. Oboje są otwarci i serdeczni, dogadują się z niemal wszystkimi, z którymi się spotykają. Podczas gdy norweski leśny kot jest zwinny i rozkoszuje się wznoszącymi się punktami widokowymi, aby badać otoczenie, ma tendencję do bycia spokojnym i lubi relaksować się. Maine coon preferuje eksplorację i przygodę na poziomie gruntu, a on jest bardziej zabawny. Oba te koty są bardzo inteligentne i cieszą się towarzystwem członków rodziny, ale Maine Coon ma podobno psie zdolności do angażowania się w grę, uczenie się chodzenia na smyczy i odnajdowania się w każdej domowej działalności. Maine coon komunikuje się, emitując miękkie, ćwierkają i tryle.

Obawy o zdrowie

Istnieją dwa genetyczne problemy zdrowotne, na które podatny jest zarówno norweski kot leśny, jak i bydło rasy Maine. Jednym z tych stanów jest kardiomiopatia przerostowa, choroba serca, w której mięsień sercowy jest pogrubiony. Innym problemem zdrowotnym jest dysplazja stawu biodrowego, defekt stawu biodrowego, który prowadzi do trudności z poruszaniem.

Genetyczny problem zdrowotny, który budzi niepokój u norweskiego leśnego kota, nazywany jest chorobą IV typu glikogenu. Jest to stan, który powoduje niedobór enzymu, który jest wymagany do wydajnego metabolizmu glikogenu.

Zaniki mięśni kręgosłupa to schorzenie genetyczne, które nęka grzbiet Maine. Ponieważ neurony w rdzeniu kręgowym, które są odpowiedzialne za stymulację mięśni kończyn kota, giną, mięśnie osłabiają się i pogarszają.

Podczas gdy Maine Coon i norweski leśny kot wydają się wykazywać więcej podobieństw niż różnic, są to dwie wyjątkowe rasy, z których każda ma pewne wyraźne cechy. Niezależnie od tego, jaką rasę wybierzesz, każdy z nich będzie kochającym i towarzyskim towarzyszem rodziny.