Objawy psa umierającego z parvo

2024 Autor: Olivia Hoover | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:51

Parvo to powszechna nazwa wysoce zaraźliwego parwowirusa wirusa choroby wirusowej. Jest skurczony od kału zainfekowanych psów i może być przenoszony na butach, oponach samochodowych, innych zwierzętach, miskach żywności i chodnikach. Może szybko zabijać psy - mogą umrzeć dwa lub trzy dni po wystąpieniu objawów, co oznacza, że objawy choroby parwowelowej mogą być również objawami śmierci. Przeżycie zależy od szybkiej diagnozy i natychmiastowego leczenia.

Objawy początkowe

Początkowe objawy pojawiają się szybko i składają się z ospałości, braku apetytu, gorączki, wymiotów i biegunki z krwią. Szybko stanie się jasne, że masz bardzo chorego psa i powinieneś jak najszybciej dostarczyć go do weterynarza. Inne choroby żołądkowo-jelitowe mogą wywoływać niektóre z tych samych objawów, co parvo. Testy w kale i liczba krwinek mogą potwierdzić obecność parwowirusa.

Progresywne odwodnienie

Utrata płynu z wymiotów i biegunki szybko prowadzi do odwodnienia. Parvo wpływa na jelita, zapobiegając normalnej absorpcji białek i płynów. Pogarsza to odwodnienie, często powodując szybką utratę wagi i osłabienie zwierzęcia, zanim układ odpornościowy będzie w stanie zwalczyć wirusa. Tkanka wokół oczu i ust może stać się czerwona, serce bije zbyt szybko, a tętno jest słabe. Pies będzie miał wyraźny ból brzucha.

Psy na najwyższe ryzyko

Szczenięta i dorastające psy mają największe ryzyko infekcji, ponieważ ich układ odpornościowy nie jest w pełni rozwinięty. Szczenięta najlepiej trzymać z daleka od parków publicznych i obszarów, w których mogą mieć kontakt z innymi psami lub ich odpadami. Szczenięta powinny być szczepione początkowo, gdy mają 5 do 6 tygodni, a następnie co trzy do czterech tygodni do ukończenia co najmniej 3 miesięcy. Rasy psów, które mają większe ryzyko zarażenia parwą, to rottweilery, pinczery dobermańskie i owczarki niemieckie.

Stawki leczenia i przeżycia

Ponad 70 procent psów z parvo umiera, jeśli nie są leczone. W Podręczniku Weterynaryjnym Merck podano, że wskaźnik przeżycia leczonych psów wynosi 68 procent do 92 procent, podkreślając znaczenie szybkiego leczenia weterynaryjnego. Wskaźniki przeżycia zależą od szybkości diagnozy i rozpoczęcia leczenia. Szanse przeżycia zależą również od tego, ile lat ma pies dotknięty chorobą. Leczenie zwykle wymaga płynów dożylnych, aby utrzymać nawodnienie psa, zastrzyki przeciw nudnościom i antybiotyki.