Jakie są cechy węża Python?

2024 Autor: Olivia Hoover | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:51

Podczas gdy wśród 41 gatunków z rodziny Pythonidae występuje wielka różnorodność, wszystkie gatunki mają kilka wspólnych cech, takich jak składanie jaj, zamiast dawania żywych narodzin i zabijanie ofiary przez zwężenie, zamiast wstrzykiwania jadu. Ponieważ jednak pytony często wypełniają różne nisze w zależności od ich wielkości, niektóre cechy zmieniają się przez całe życie. Większość małych gatunków pytonów tworzy doskonałe zwierzęta domowe, ale niektóre rosną zbyt duże dla nowicjuszy.

Resztki nóg i płuc

Węże powstały z linii jaszczurczej; z czasem zdywersyfikowali się w prawie 3500 istniejących gatunków. Pytony tworzą jedną z najstarszych linii węża. Zachowały kilka cech anatomicznych, które zostały utracone w bardziej zaawansowanych gatunkach, takich jak węże podwiązkowe (Thamnophis spp.), Bawełniane pyski (Agkistrodon piscivorus ssp.) I kobry (Naja spp.). Najbardziej oczywistą cechą pytonów jest jego anal ostrogi, które w rzeczywistości są szczątkowymi nogami. Chociaż nie są używane do poruszania się, samce mają większe ostrogi niż kobiety. Używają ich podczas walk męskich i męskich, a także podczas zalotów samic. Dodatkowo, podczas gdy najbardziej zaawansowane gatunki węży mają tylko jedno funkcjonalne płuco, pytony mają dwa.

Zwężające się drapieżniki

Jak wszystkie żywe węże, pytony są obligatoryjnymi drapieżnikami. Kiedy pytony zauważają odpowiednią zdobycz, uderzają, chwytają ją zębami i przyciągają do siebie przedmiot. Gdy to się dzieje, wąż jednocześnie zaczyna zwijać się wokół zwierzęcia. Zwężenie zabija zwierzę zdobycz przez uduszenie. Kiedy pyton czuje, że gryzoń przestaje walczyć, uwolni go i zacznie szukać głowy. Pythoni zwykle połykają swoją zdobycz, ale czasami mogą połknąć ją w tył lub w bok. Podczas gdy dieta dzikich pytonów czasami obejmuje jaszczurki lub duże ssaki, większość pytonów żyjących w niewoli dobrze się rozwija na diecie handlowo hodowanych gryzoni - większość nawet uczy się akceptować martwe gryzonie oferowane przez szczypce.

Zmiany ontogenetyczne

Podobnie jak wiele innych węży, kilka pytonów wykazuje zależne od wieku zmiany preferencji żywieniowych i wyglądu w trakcie ich życia. Zwane zmianami ontogenetycznymi są powszechne w wielu gatunkach rodzaju Morelia, do których zalicza się dywan (Morelia spilota ssp.) I pytony zielone (Morelia viridis.) Gatunki te zazwyczaj wolą jeść jaszczurki, żaby lub owady jako osobniki młodociane. Jednakże, gdy te gatunki się starzeją, zaczynają preferować gryzonie i ptaki dla zimnokrwistych zdobyczy. Te same węże również zmieniają kolor podczas wzrostu. Podczas gdy pytony z wykładziną dywanową wykazują względnie stopniowe zmiany koloru, zielone pytony chmur, które w momencie wyklucia są czerwone lub żółte, czasami zmieniają kolory w ciągu kilku dni lub tygodni.

Tryb reprodukcyjny

Pytony są jajorodnymi zwierzętami, co oznacza, że samice zdeponują łuskane jaja, które wylęgają się około dwa do trzech miesięcy później. Wszystkie żeńskie pytony zwijają się wokół jaj po ich deponowaniu. Pomaga to chronić jaja przed drapieżnikami i zapewnia odpowiednie warunki środowiskowe dla rozwoju jaj. Niektóre pytony, w tym siatkowe (Python reticulatus) i pytony afrykańskie (Python sebae), wielokrotnie drgają mięśnie, aby podnieść ich temperaturę ciała, co przyspiesza rozwój jaj.

Wizja w podczerwieni

Podobnie jak niektóre boa (Boidae) i żmije w jamie ustnej (Crotalidae), pytony mają termiczne otwory w pobliżu ich ust. Dziury wykrywają energię podczerwoną emitowaną przez drapieżniki lub ofiarę, a następnie przekazują tę informację do mózgu, gdzie obraz jest nałożony na obraz wytworzony przez ich oczy. Dzięki temu pytony mogą "widzieć" ciepłe obiekty, nawet w całkowitej ciemności.