Sporotrychoza u psów: oznaki, objawy i leczenie

2024 Autor: Olivia Hoover | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:51

Sporotrychoza jest chorobą ziarniniakową charakteryzującą się stanem zapalnym tkanki i wywołaną termicznym grzybem dimorficznym Sporothrix schenckii. Sporotrychoza atakuje koty i psy, a także ich ludzi, a także różnorodny zestaw innych zwierząt od szympansów, świń i ptaków, do osłów, myszy i pancerników. Podobnie jak ich członkowie rodziny grzybów, organizm zamienia się w małe, pączkujące komórki drożdżopodobne w psich tkankach i narządach - skórze, układzie oddechowym, kościach i rzadziej mózgu.

Chociaż u psów jest znacznie rzadziej niż u kotów, sporotrychoza psów może być śmiertelna i dlatego powinna znajdować się na radarach właścicieli psów, jeśli mieszkasz w ciepłych lub subtropikalnych regionach Stanów Zjednoczonych. Ale dobrą wiadomością jest to, że jest to zazwyczaj łagodna choroba u psów, z wyjątkiem rzadkich kostno-stawowych i rozproszonych form, które mogą się rozwijać. W trzech różnych postaciach - skórnej, limfatycznej lub rozsianej - infekcja jest sporadyczna i przewlekła, a jej historia transmisji zwierzęcia na człowieka jest dobrze udokumentowana.

Co to jest grzyb Sporothrix i jak sporotrychoza wpływa na psa?

Powszechne w przyrodzie na całym świecie patogenne grzyby Sporothrix kwitnie w glebie bogatej w gnijącą materię organiczną, martwą roślinność, słomę, siano, drewno i cierniste krzewy; nawet krzew róży, jeden ze sposobów, w jaki ludzie zarażają się infekcją, stąd jej nazwa zwyczajowa "choroba ogrodników róży". Jest to najczęstsza podskórna choroba grzybicza u ludzi.

Koty są jedynym znanym rezerwuarem lub wektorem infekcji, więc psy wędrujące są poważnie zagrożone, jeśli napotkają zadziornego zdziczałego kota.

Ponadto, psy, które spędzają dużo czasu na dworze na terenach leśnych, takich jak psy myśliwskie, takie jak psy, ploty czy niebieskie kleszcze, są bez wątpienia bardziej zagrożone niż leżące ziemniaki i mogą zostać zarażone przez zadrapania ze skażonych odłamków drewna lub cierni podczas ich biegania. przez krzak.

Ale nawet jeśli twój pies jest pudlem, buldogiem lub mastifem, niesportowe kły mogą w tym lub innym czasie znajdować się w środowisku, które wspiera grzyby lub, co gorsza, znaleźć się w paskudnej sprzeczce z zarażonym kotem. Na przykład w trwającej epidemii sporotrychozy w Rio de Janeiro w Brazylii psy były najczęściej zakażone sporotrychozą w walkach z kotami.

Infekcja jest szybka i prosta, poprzez otwarte cięcia, rany, a nawet drobne zadrapania i zadrapania. Podczas gdy zarodniki mogą przedostać się przez drogi oddechowe, ten rodzaj infekcji nie jest tak powszechny jak inokulacja skóry.

Skradając się do pęknięcia lub zerwania na powierzchni skóry, grzyby wnikają głębiej do skóry właściwej i podskórnych warstw tkanki skóry w miejscu wejścia lub inokulacji. Stamtąd przekształcają się w drożdżopodobny organizm, który albo pozostaje w skórze (skórny), rozprzestrzenia się w limfatyczny (limfatyczny), albo rozprzestrzenia się układowo w całym organizmie poprzez krwioobieg (rozproszony) - najgorszy scenariusz i potencjalnie śmiertelny.

Objawy lub kliniczne objawy sporotrychozy.

Jeśli podejrzewasz, że Twój pies mógł być zarażony sporotrychozą, miej oko na następujące objawy, które korelują z częścią ciała, która jest dotknięta:

• Guzki i owrzodzenia skóry: Na pierwszy znak zmiany są twarde, a następnie powoli zmiękczają, odprowadzając gęsty, mleczny płyn, który jest zielony, żółty, brązowy lub biały.
• Guzy na skórze postępują, tworząc wrzody o lekko uniesionych, dobrze zaznaczonych brzegach.
• Trudności z oddychaniem, takie jak kichanie, wydzielina z nosa, trudności w oddychaniu lub duszność.
• Obrzęk węzłów chłonnych lub limfadenomegalia.
• Utrata wagi.
• Anoreksja
• Wymioty
• Kaszel
• Gorączka
• Odwodnienie

Rozpoznanie sporotrychozy u psa.

Oprócz rutynowych narzędzi diagnostycznych, takich jak pełne badanie fizykalne i przegląd historii medycznej, rozpoznanie sporotrychozy jest zwykle potwierdzane przez hodowlę i badanie mikroskopowe płynów lub wysięku z biopsji tkanki i samej tkanki. Pomocne są także cytologia, histopatologia i testy immunohistochemiczne. Organizm może pojawić się tylko w kilku lub kilku cygarowych, pojedynczych komórkach i pączkach ping-pongowych w kształcie łopatek. Oto, gdzie pojawiają się techniki przeciwciał fluorescencyjnych: Do identyfikacji służy test złotej gwiazdy Sporothrix organizmy w zainfekowanej tkance. Jednak ostateczna diagnoza zwykle wymaga hodowli, która produkuje prawdziwą grzybnię - wegetatywną część grzyba lub przypominającej grzyby kolonii bakterii, która składa się z masy odgałęzionych, nitkowatych strzępek - w celu identyfikacji zakażenia.

Jakie jest leczenie sporotrychozy?

Skuteczne leczenie sporotrychozy to na ogół leki przeciwgrzybicze, ponieważ antybiotyki są przeznaczone do infekcji bakteryjnych i nie mają żadnego działania. Sterydów nigdy nie należy podawać psu z infekcją grzybiczą.

Itrakonazol jest uważany za najskuteczniejszy sposób leczenia sporotrychozy i podawany do miesiąca poza moment, w którym zakażenie wydaje się być zmniejszone. Alternatywnie stosuje się Ketokonazol z dobrymi wynikami. Terbinafina i roztwór jodku potasu również okazały się skuteczną terapią. Większość terapii jest kontynuowana poza pozornym leczeniem klinicznym przez co najmniej 30 dni.

Twój pies będzie monitorowany przez cały okres leczenia w przypadku jakichkolwiek objawów wymiotów, depresji, utraty wagi lub cięższych reakcji na leki, takie jak toksyczność jodowa lub powikłania sercowo-naczyniowe.

Odzyskiwanie od sporotrychozy z powodu grzybicy i sposoby zapobiegania jej.

Na szczęście sporotrychoza jest rzadkością u psów, ale na tyle często zasługuje na uwagę rodziców zwierząt domowych, szczególnie jeśli twój pies rozwija się w guzkach lub wrzodach, które odmawiają gojenia. Jednym ze sposobów zapobiegania wystąpieniu lub powikłaniom infekcji jest poważne zranienie, zadrapanie, zadrapanie i skaleczenie oraz natychmiastowa pomoc weterynaryjna.

Zdrowy rozsądek nakazuje unikać gęstej zarośli, obszarów leśnych i obszarów zarażonych cierniami.

Życie w następstwie zakażenia sporotrychozą jest prostą sprawą monitorowania skutków ubocznych leków stosowanych w leczeniu choroby. Rokowanie jest zazwyczaj dobre, biorąc pod uwagę, że choroba jest zazwyczaj łagodna u psów. Z drugiej strony, jeśli infekcja rozprzestrzenia się lub rozprzestrzenia się systemowo, prognozy są strzeżone, a wyniki często słabe.